AFSCHEID VAN DE E-BIKE
Eigenlijk had ik er wel zin in, die ochtend,
om even een stuk te fietsen. Wies was al samen met Tiny, onze buurvrouw, met de auto naar de gym. Ik ben daar al enige tijd geleden mee
gestopt. De risico’s op vallen werden te groot en ik kon niet echt meer het
tempo bijhouden. Maar na afloop drinken
we gezamenlijk koffie en dat is altijd wel gezellig. Dus stapte ik om kwart
voor twaalf op mijn Ebike en fietste ik rustig naar Heuvelland.
Al enige tijd ervaar ik spanning
bij het fietsen, omdat mijn balans
enigszins in de war is en de zware fiets soms moeilijk te beheersen is. Al een
paar keer ben ik van de fiets gevallen zonder verdere gevolgen. Ook nu voelde
ik mij niet helemaal zeker. Toen ik aan
het laatste stuk toe was, moest ik een
klein stukje uitwijken voor een tegemoet komende fiets en daardoor nam ik de
bocht te kort. Vraag me niet hoe, maar binnen een seconde lag ik onder de fiets
en zag ik een kapotte bril naast mij liggen. Ook voelde ik bloed langs mijn
rechter wenkbrauw lopen. Onmiddellijk
drong tot me door, dat dit mijn laatste fietstochtje is geweest. “Kan ik U
Helpen?”, Vroeg een aardig meisje van
nauwelijks twintig jaar. Zij hielp mij met opstaan en zette de fiets weer
rechtop. Ze was ook nog zo vriendelijk om de fiets even naar het sportcentrum
te brengen. Inmiddels depte ik het bloed van de snee in mijn wenkbrauw met mijn
zakdoek en probeerde ik mijzelf wijs te maken ,
dat de schade beperkt zou kunnen
blijven tot een pleister zodat ik nog steeds gezellig koffie kon drinken
met de groep. Wies schrok toen ik de dameskleedkamer binnen kwam met mijn
bebloede hoofd. Zelf werd ik ook door emotie overmand. De goed bedoelde wensen
van de groepsgenoten gingen langs mij heen. Samen met Marian maakte zij met enige natte
doekjes mijn hoofd schoon en werd besloten, dat de huisarts geraadpleegd zou
worden. De fiets zou door Marian worden terug gebracht. Onze huisarts vond de
schade wel meevallen, zij plaatste
slechts een hechting bij de
wenkbrauw, maar tijdens het gesprek over
de oorzaak was zij overduidelijk :
liever niet meer fietsen, ook al is het
een Ebike.! ! ! Dat was even Slikken. Al
eerder had ik gelezen over een driewielfiets.
Ook zou een scootmobiel een oplossing kunnen bieden. Ik belde de WMO
contactpersoon voor een afspraak en het
ALS begeleidingsteam. Volgende week gaan we de fiets testen, zodat ik er nog de
hele lente en zomer mee kan fietsen in ons mooie Groesbeek.
