HEMA Videocasettes
In 1992, ik was toen manager bij Fuji Magnetics, belde mij
ene meneer Homoet, inkoper bij de Hema.Hij wilde weten of Fuji ook private
label videocasettes wilde verkopen. Dat zijn dus Fuji videocasettes in een Hema
doosje. De fabriek in Kleef bleek daartoe in principe bereid te zijn, als ik er
maar een interessante verkoopprijs uit kon slepen. Een afspraak met meneer
Homoet was gauw gemaakt. Ik had geen idee hoe je dit soort onderhandelingen
over giga hoeveelheden moest doen en ik
was dan ook behoorlijk nerveus. De heer Homoet bleek een aardige man van mijn
leeftijd. Hij zat niet als kat uit de boom kijker tegenover mij, maar als
joviale Amsterdammer. Voordat het
serieus over zaken ging, zei hij plotseling : “was uw vader vertegenwoordiger
bij Peijnenburg ´s koekfabriek?” Met enige verbazing over de onverwachte vraag,
antwoordde ik :”ja, dat klopt.” “Dat
dacht ik al, u lijkt veel op hem “. Henk Homoet, zoals ik hem later noemde,
vertelde, dat zijn vader een bakkerswinkel gehad had in Amsterdam en dat mijn
vader iedere week een order kwam noteren. Vaak dronk hij ook een kopje koffie
met zijn vader, want er was een vriendschappelijke verhouding ontstaan tussen zijn en mijn vader en ook kwam
hij een enkele keer, samen met mijn moeder,
op visite. Nu begon ik mij ook vaag de naam Homoet te herinneren. Ze hadden
een winkel op de Ferdinand Bolstraat vlak bij de Hema. Mijn vader sprak aan
tafel wel eens over hem. “Leeft je vader nog ? “vroeg hij. Neen, hij is helaas
vroeg gestorven, 20 jaar geleden. Zijn vader bleek wel oud geworden, maar
inmiddels ook al enkele jaren dood. Na nog enige tijd doorgepraat te hebben met
herinneringen aan ons beider ouders, stelden we vast, dat onze ouders het erg
zouden waarderen als wij de goede vriendschappelijke verstandhouding,die onze
beide ouders met elkaar hadden, zouden
doorzetten als volgende generatie, zodat
zij tevreden van boven op ons konden neerkijken. Toen begon hij zijn toelichting over zijn
uitnodiging voor dit gesprek. Hij had de kwaliteit van de cassettes al laten
uittesten en Fuji bleek de beste. Hij verkocht in de filialen meer dan 300. 000
cassettes per jaar. De belangrijkste vraag was of de fabriek dat aan kon. Hij was
bereid om een garantie aan Fuji te geven
voor 250. 000 videocassettes per jaar, als de Hema met de inkoopprijs akkoord
kon gaan . Daar had de fabriek geen
moeite mee en mijn offerte bleek acceptabel. Na enige maanden kwamen de eerste orders
binnen . Vier jaar lang deed ik met de Hema zaken. Eerst met Henk Homoet, later
met andere inkopers. Henk verdween naar een andere baan. Mijn Japanse directeur
rapporteerde ik over een lastig gesprek en keiharde onderhandelingen, en hij
was onder de indruk van mijn kwaliteiten. Ik zou dit verhaal nog graag aan mijn
vader hebben verteld. Hoe zijn vriendschappelijke verhouding met een van zijn
klanten nog invloed gehad heeft op het werk van zijn zoon.
