Marcel en de Zonnebloem

In de eetzaal van het schip werden wij rolstoelrijders  voor het ontbijt ontvangen door het restaurantpersoneel. Mijn begeleider, die mij ook bij het opstaan had verzorgd en aangekleed , vertelde mij dat een zekere Marcel mij bij het eten zou helpen. Tijdens een Zonnebloem vakantie wordt  de mantelzorger vrij gehouden van hulp. Zij hebben immers ook vakantie.  Als eerste actie werd ik verzocht Marcel  te volgen langs het buffet om keuze te maken uit het rijkelijk uitgestalde assortiment .  Sommige lekkernijen wilde hij graag en enthousiast aanbieden, maar zoveel eten als ontbijt zou ik niet op kunnen. Bij de eerste kennismaking aan tafel meende ik een licht Amsterdamse tongval te bespeuren en ik vroeg dat ook maar meteen in de hoop dat hij mijn beperkte spraak kon verstaan. Aan mijn eigen stem is geen dialect meer te herkennen, ook al doe ik er mijn best voor.  Ik bleek in de roos te schieten, Marcel was geboren in de Kinkerstraat in Amsterdam. Omdat ik in de Pijp ben opgegroeid, kwam ik in Amsterdam west nooit, het was simpel weg te ver lopen voor een straatjongetje van acht jaar . Maar de wat joviale en humorvolle levenshouding bestempelde hem als een ras Amsterdammer. Hij kon niet nalaten met van alles de draak te steken en samen konden we voluit lachen om bijna niets. Precies wat ik nodig had om een weekje los te komen van de zorgen die mijn ziekte met zich meebrengt. Marcel was vrijwilliger bij de Zonnebloem en dit was zijn eerste reis. Hij had een week vrij genomen van zijn werk om dit te mogen doen. Samen met nog ongeveer tien collega vrijwilligers verzorgde hij het restaurant, tafels dekken en afruimen, het diner opdienen, voor ongeveer honderd personen en bij ontbijt en lunch  drinken aanbieden. ´s middags ging hij mee de stad in ter begeleiding van de rolstoel gasten. Marcel deed dit allemaal  met een enthousiasme alsof hij zelf de reis van zijn leven  maakte. Dat werkte ook aanstekelijk voor de gasten.

Daarom heb ik niet alleen genoten van de mooie Rijnreis en van de stadswandelingen, maar ook van de positieve inzet van al die vrijwilligers met als voorbeeld  Marcel. 

Steef      December 2015

De Zonnebloem

Tsjonge, tsjonge, dat is even afkicken!  We zijn net terug van een kerstreis met de Zonnebloem. Een heel bijzondere ervaring!  Een luxe boot (schip volgens de ingewijden) met prachtig uitzicht over de Rijn, vier sterren niveau maaltijden, met als toppunt de afscheidsmaaltijd gisterenavond, maar vooral een groep van zeer betrokken vrijwilligers, die de hele dag beschikbaar zijn voor hulp en een gezellig praatje.  Wies hoefde bijna niets te doen, zelfs tijdens de maaltijden kwam een vrijwilliger naast mij zitten om mij te eten te geven. Tijdens de stadswandelingen, in Keulen, Koblenz en Rudesheim kregen we een vrijwilliger toegewezen, die ons vergezelde en ons hielp als dat nodig mocht zijn. Een verpleegkundige verzorgde mij iedere ochtend en avond zeer vakkundig. En tot mijn eigen verbazing was ik vrij snel gewend aan mijn nieuwe elektrische rolstoel, een Audi 100 onder de rolstoelen. Jammer was, dat ik door gebrek aan ervaring mijn voet knel zette en drie dagen met een gekneusde linker voet  zat.

Als mijn indrukken zijn ingezonken, zal ik nog meer specifieke ervaringen beschrijven. Bv over Marcel!

Steef    19 december 2015