AL VIJFTIG JAAR LANG

Toen ik in 1961 mijn dienstplicht had beëindigd, als sergeant bij de demonstratiecompagnie in Harderwijk,   trad ik in dienst bij de Nationale Confectie Industrie, NCI, in Amsterdam zuid. De NCI was toen het Confectie atelier van C en A en daar werden allerlei jurken en jassen genaaid door wel honderd vrouwen via de lopende band. Ik was toen aangesteld op het bedrijfsbureau als medewerker om de lopende band efficiënter te laten lopen. Samen met twee mannelijke collega’s namen we de tijd op van het naaien van een zijnaad, het inzetten van een mouw, enzovoort, met een stopwatch en met die gegevens konden we de lopende band sneller laten lopen. Na enige maanden werden wij voorgesteld aan een vrouwelijke medewerkster, een zekere Wies Mulder,  die op de afdeling administratie zat, maar onze afdeling zou komen versterken.  Dat was nieuw voor een katholiek bedrijf in die jaren, vrouwen en mannen op  één afdeling en het kon dan ook  alleen maar als de deur altijd open bleef staan. Wij mannen vonden het best gezellig en ik vond het ook wel leuk om te proberen om het meisje aan een van de vrijgezelle collega’s te koppelen. Zelf had ik in die tijd al verkering dus was ik niet in de markt. Overigens hadden wij een goede vriendschappelijke relatie met elkaar. In de loop van 1962 werd ik overgeplaatst naar een atelier in Broek op  Langedijk om ook daar de tijdmetingen op te zetten en in dezelfde tijd eindigde mijn verkering. Wies en ik bleven telefonisch  contact met elkaar houden  om productie gegevens door te geven. Zo kwam het dat ik haar voor mijn verjaardag uitnodigde en met een lesauto ophaalde, want ik had toen rijles. Ter gelegenheid van de jaarwisseling had ik met enkele vrienden een zaaltje gehuurd om een ¨typical dutch¨ feestje te vieren op Nieuwjaarsnacht na 12 uur. Dat wil zeggen, dat alle genodigden iets te drinken en te eten moesten meenemen. Ik nodigde daarvoor ook Wies uit, want ik had toen geen vriendin en vond Wies wel erg aardig. Ik weet niet meer of de eerste kus werd uitgewisseld die nacht bij het naar huis brengen of een week later toen we samen naar de film West side story gingen. In ieder geval was het de  voorzichtige start van onze relatie. Door de week werkte ik in Broek op Langedijk en in het weekend waren we af en toe bij elkaar. De winter van  het jaar 1963 was bijzonder streng. Tot haar verjaardag heeft het hard gevroren en liepen we met dikke kleding te wandelen. Pas een jaar daarna werd onze relatie wat meer serieus.   We gingen een weekje op vakantie naar een hotel in Hellendoorn, maar op dringend verzoek van mijn ouders wel in aparte slaapkamers. Ook gingen we met mijn ouders mee voor een vakantie naar Luxemburg samen met de familie Lensink. Het jaar daarna wisten we al kennelijk vrij zeker dat we samen de toekomst wilden ingaan, want we verloofden ons op 29 maart 1964. Dat gebeurde met een diner bij Wies thuis en zelfs mijn oma was daar nog bij. In de zomer brachten we een zeer gedenkwaardige vakantie door in de Dordogne in Frankrijk samen met de ouders van Wies en haar broer Henk en zijn latere echtgenote Leontien. De rest van dat jaar moest er gespaard worden voor de uitzet . Zelfstandig wonen, een huurwoning,  was in die tijd nagenoeg onmogelijk door woning schaarste, maar mijn ouders boden hun zolder etage aan en daar gingen we dus verbouwen en schilderen. 28 december 1965 zijn we officieel, voor de wet, getrouwd, maar na een gezamenlijke maaltijd met beide gezinnen gingen we allebei naar ons eigen huis, want met onze katholieke opvoeding was het kerkelijk huwelijk pas het echte  huwelijk en mochten we daarna pas als ¨man en vrouw ¨ leven. Wij kregen dan ook op 28 december jl.  een mooie bos bloemen van de burgemeester van, toen nog,  Groesbeek.

Toen ik een mooi rokkostuum had gehuurd en toen Wies een prachtige bruids-japon had gekocht, toen wij de boven etage volledig hadden ingericht als huiskamer, slaapkamer en keuken en onze uitzet hadden geïnstalleerd , toen we door de pastoor uitvoerig waren geïnformeerd over onze huwelijkse plichten, toen we in het Vondelpark paviljoen onze receptie en diner hadden besproken, toen we de trouwkaarten naar familie hadden verstuurd, trouwden we op 5 mei 1966, de enige datum,  die de goedkeuring kreeg van mijn schoonvader,  omdat hij dan de groentewinkel toch moest sluiten. De huwelijks inzegening vond plaats in de Willibrorduskerk aan de Ceintuurbaan in Amsterdam door een pater jezuïet, pater Bruseker in het Nederlands.dat was in die tijd nog ongebruikelijk . s avonds vertrokken we voor een huwelijksreis naar Joegoslavië,  naar Budva  Deze kerk is een jaar daarna gesloopt vanwege gevaar voor instorting, maar ons huwelijk is in stand gebleven. Dezer dagen al vijftig jaar lang. 

Mei 2016   Steef