NOTARISAPPEL

NOTARISAPPEL.

Het moet ergens in 2006 of 2007 geweest zijn. Ik was toen bestuurslid van Groei en Bloei,  een vereniging van tuinliefhebbers in Nijmegen en omstreken.  In tegenstelling tot de meeste leden wist ik niet veel van planten,  kende ook zelden de planten namen en al helemaal niet in het Latijn, maar ik kon wel een bijdrage leveren in het besturen en organiseren. Daarom mocht ik ook een landelijke vergadering bijwonen,  waarin ik wat mocht vertellen, ik weet alleen niet meer waarover. Dat resulteerde in een kort dankwoord van de voorzitter. Hij vond het fijn om mij een stokje te overhandigen van pakweg 30 centimeter met bijbehorende beschrijving. Vervolgens legde hij uit dat het stokje een stuk van een appel boom was, genaamd notaris appel, een oud ras van overheerlijke appels. Over een jaar of vier zou ik al voor de eerste keer kunnen oogsten. In de beschrijving  staat dat een notaris uit Lunteren deze appel in 1890 heeft geteeld en verspreid. Heeft zo’n man niets anders te doen als notaris?  De appels zouden een forse omvang krijgen volgens de folder en een gezellige rode blos op zijn wangen.  Ik had er geen enkel vertrouwen in. Ik vond het een leuk dirigeerstokje en ik zou hem bijna in de open haard gegooid hebben als mijn echtgenote niet aangedrongen had om het stokje toch maar te planten in een hoekje van de  border. Toen ik het stokje na een jaar volkomen vergeten was vertelde Wies mij, dat er twijgen aan het stammetje waren gegroeid en enkele minuscule blaadjes. Zou het dan toch mogelijk zijn dat uit zo’n nietig stammetje een echte fruitboom groeit?  We verplaatste het takje wat meer naar de achter kant van de tuin naast de perenboom. Daar kwamen wel kleine pokdalige peertjes aan, maar die vielen er af,  voordat ze de kans kregen om rijp te worden .Het volgende seizoen groeide het boompje langzaam uit, maar we gaven er nauwelijks aandacht aan. Zo af en toe ontstond er in de jaren daarna,  een verwachtingsvol gevoel , dat er toch nog ooit een appeltje  aan zou groeien. Stiekem hoopte ik, dat mijn twijfel ongegrond was. Pas vier jaar later zag ik in juni 2011 de eerste vrucht aan de boom verschijnen. Eind augustus bleken er drie fikse appels geoogst te kunnen  worden, terwijl de peren nog steeds veel te vroeg als voedsel voor de vogels en insecten van de boom waren afgevallen. Ik kon het niet nalaten om elke tuin bezoeker met trots op de appelboom te wijzen. Afgelopen zomer was mijn euforie compleet. De boom was inmiddels ongeveer vier meter hoog en hij zat vol met prachtige grote appels, meer dan honderd. Een lust voor het oog. En de perenboom? Zeker meer dan driehonderd prima eetbare peertjes. Het moraal van dit verhaal. : Zelfs uit een dirigeerstokje kunnen mooie appels groeien.