EEN SCALA VAN HULPMIDDELEN

EEN SCALA VAN HULPMIDDELEN

Een jaar of drie geleden begon het eigenlijk met heel eenvoudige kleine hulpmiddelen. Het leek me wel handig om de veters van mijn schoenen niet meer te hoeven vast knopen, want dat ging toen moeizaam, dus zorgde Jeroen voor elastische veters. Vervolgens ontdekte ik,  dat ik nogal moest prutsen om de knopen van mijn overhemd dicht te maken,  maar daarvoor had Jeroen ook een perfecte oplossing : de knopen –door –het –knoopsgat-trekker. Dat werkte uitstekend, tot ik merkte, dat ik het shirt ook over mijn hoofd kon aan trekken en de knoopjes gewoon kon laten zitten. Vanaf dat moment mocht Wies na het strijken de knopen vastmaken. Bij het rijtje hulpstukken voegde zich al gauw de schoenlepel en een paar tangetjes om  met de sleutel de deur open en dicht te kunnen doen. Ook kreeg ik van iemand een instrumentje om een balpen beter te kunnen vasthouden.

Enige tijd later kocht ik mijn eerste paar instap schoenen, waardoor de elastische veters overbodig werden. De schoenlepel werd belangrijker, want anders werd het ondoenlijk om de schoenen aan te doen.   Om de ritssluiting van jas en gulp beter te kunnen open – en dicht doen kocht Wies bijzonder handige ringetjes en ze maakte ze vast aan de trekkers van broeken en jassen. Ideaal, want nu had ik daarvoor geen hulp meer nodig. Voor de gulp had ik er meerdere jaren profijt van tot onlangs de uritip zijn intrede deed . Toen kwamen we ergens een beker met twee grote oren tegen, fel rood gekleurd, genaamd domoor.  Ik kon met die beker iets handiger drinken,  zonder morsen. Toch bleken eenvoudige rietjes nog betere hulpmiddelen. Dat gebruik ik nu dagelijks voor koffie, melk, en zelfs voor wijn. De domoor komt meestal pas te voorschijn als Wies soep in de aanbieding heeft .

Een belangrijk hulpmiddel, dat ons door de ergotherapeut werd aangereikt is de telvinger,  een rubber hoedje, dat over mijn wijsvinger gaat.  Door mij geliefd vanwege zijn eenvoud. Ik kan er een pagina van een boek mee omslaan en de kranten pagina. Een half jaar geleden volgde meer ingewikkelde apparatuur : de armondersteuner ,  die bij het eten thans onontbeerlijk is om mijn arm omhoog te tillen en vork of lepel naar mijn mond te brengen. Sinds kort beschik ik over twee hulpmiddelen voor de computer, namelijk een woord voorspeller en een schermtoetsenbord. Weliswaar gaat schrijven een stuk langzamer dan vroeger,  maar zoals uit deze tekst blijkt, het gaat!!

Onlangs kreeg ik een looporthese,  ook wel brace genoemd,  om met iets meer stabiliteit te kunnen lopen. Daardoor werd de veterschoen, die al Jaren op zolder stond,  weer van stal gehaald  en tenslotte staat er nu een luxe driewielfiets ter beschikking in de schuur plus een rolstoel en een rollator.  De rollator neem ik mee als ik naar theater of museum ga, de rolstoel als vrienden of familie mij willen voortrollen. De driewielfiets is heerlijk om,  bij redelijk weer rond de omgeving van ons dorp te fietsen.  De meeste hulp krijg ik echter van mijn  echtgenote en van familie en  vrienden, die altijd klaar staan om me te helpen.  

Steef  15-12-2014