VAN ORANJE NASSAU

Van Oranje Nassau.

Op 24 oktober  jl  vierden we het vijfjarig  bestaan van Kwiek Groesbeek, de senioren sport vereniging, waar ik sinds de oprichting voorzitter van ben.  De voorbereidingen begonnen al in mei, want we, het bestuur, zagen dit jubileum als een prima kans om onze vereniging bij de senioren van  Groesbeek extra onder de aandacht te brengen. Er werd een werkgroep benoemd, die een jubileum avond ging organiseren en een werkgroep, die de promotie ging voorbereiden en nog veel meer ideeën werden uitgewerkt ter verhoging van de feestvreugde.

Aan mij, als voorzitter, werd regelmatig gerapporteerd over de voortgang. Zo wist ik, dat we een hoogleraar geriatrie hadden gestrikt voor een lezing over gezond oud worden. Zelf zou ik me beperken tot het welkomstwoord in verband met lichte spraakproblemen. Ik vond het een goed idee om ook de burgemeester uit te nodigen. Misschien kon hij enige lovende woorden zeggen over Kwiek, waar al 400 ouderen wekelijks actief in beweging kwamen. De PR groep maakte folders en vonden de Rabo bank bereid om 1500 senioren (klanten van de Rabo) per email te informeren. Ook de omroep Groesbeek gaf ons een interview en De Gelderlander en het Groesbeeks Weekblad wijden er een artikel aan. Daarom was de zaal van ’t Zwaantje die avond barstensvol net 250 geïnteresseerden. Het feest begon met een optreden  van het plaatselijke smartlappenkoor.

Mijn welkomstwoord ging prima, mede dankzij een spreekgestoelte  voor mijn tekst. De geriater had een  interessante lezing met enkele duidelijke eye openers voor ons senioren. Na de pauze trad inderdaad de burgemeester naar voren en sprak inderdaad lovende woorden over die actieve vereniging en de mogelijke gunstige invloed op de WMO. Tot zover paste het geheel in  mijn verwachtingen en als het toen afgelopen was, zou ik zeer tevreden geweest zijn over de organiserende werkgroep.

Maar toen haalde de burgemeester zijn ambtsketen uit zijn broekzak. Bijna tegelijkertijd zag ik ter linkerzijde twee van mijn kleinkinderen, die stonden te popelen om naar opa en oma toe te lopen. En ja, hoor, de toespraak van de burgervader ging over mij. Ik stond (zat) perplex. Hij benoemde mijn bestuursfunctie bij de Stichting Welzijn Groesbeek, mijn bijdrage aan Slachtofferhulp en uiteraard mijn voorzitterschap bij Kwiek Groesbeek. Hij vermeldde ook nog kort, dat ik de spierziekte ALS had. Daarna zei hij dat het de koning had behaagd……enz,.Kortom, ik werd lid van de ridderorde van Oranje Nassau. En hij spelde mij het lintje op. Gelukkig was ik niet helemaal tot stomheid geslagen, zodat ik nog een dankwoord kon uitbrengen. Ik dankte de collega’s van het bestuur en Wies natuurlijk. We kregen bloemen, we moesten op de foto met de burgemeester en er werd voor mij geapplaudisseerd. Het ontroerde mij, dat onze beide zonen en bijna alle kleinkinderen erbij waren. Hoe gelukkig kan een mens zijn. Het smartlappenkoor bracht enkele Amsterdamse liedjes, speciaal voor mij en wij genoten ervan met de kleinkinderen op schoot. Daarna toastten we  met de hele zaal op het lintje en vonden vele Kwiek leden het fijn om Wies en mij de hand te drukken. De avond eindigde met een drankje met de familie en het bestuur. De dagen daarna, toen de Gelderlander en het Groesbeeks Weekblad het ridderschap publiceerde, inclusief foto, heb ik nog vele telefoontjes en e-mails gehad met felicitaties.

Oktober 2013